Amilia zit nu bijna een jaar in een echtscheidingsprocedure verwikkeld. Deze zal ongetwijfeld nog een tijdje aanslepen. Dit is sowieso geen sinecure, maar door omstandigheden moet Amilia als gezinshoofd van drie kinderen de eindjes aan elkaar knopen met een leefloon van het OCMW. Haar ex laat zo goed als niets meer van zich horen. Afspraken met de echtscheidingsbemiddelaar worden niet nagekomen, interesse voor de kinderen is er evenmin. Vooral dat laatste zit Amilia bijzonder hoog. Hij weigert mordicus onderhoudsgeld te betalen, buiten occasionele bijdragen aan de huishuur. In september zet hij ook dit laatste eenzijdig stop.
De situatie escaleert. Zonder medeweten van Amilia zegt hij het appartement op waar zij samen met de kinderen woont. De aangetekende brief die hij daarvoor gebruikt wordt door de huisbaas juridisch aangevochten. De ex eist op zeer korte termijn de huurwaarborg terug; dreigt met stopzetting van huurbetalingen tot deze teruggestort is. De huisbaas reageert: Amilia dient binnen de 3 maanden het appartement te verlaten. Paniek!
Een interventie van het OCMW weet de situatie gelukkig uit te klaren. Amilia krijgt een nieuw huurcontract, op eigen naam. Maar vanaf nu dus ook volledig uit eigen zak.
Bijkomende complicatie: huishuur wordt wettelijk in mindering gebracht van het leefloon als die huur betaald wordt door iemand die niet zelf in het huis verblijft. Een nieuwe maatschappelijk werker ontdekt dat dit de afgelopen 7 maanden niet gebeurde. Amilia was niet op de hoogte van de onwettige situatie waarin ze verkeerde. Eventueel ontvangen onderhoudsgeld wordt niet in mindering gebracht, maar aangezien Amilia’s ex-man de door hem betaalde huur als onderhoudsgeld beschouwde, valt ze tussen twee stoelen. Ineens staat ze bij het OCMW meer dan vierduizend euro in het krijt. Opnieuw paniek!
Na overleg met de juridische dienst beslist de hoofdmaatschappelijk werker een uitzondering te maken, en de betaalde huishuur in dit geval wel gelijk te stellen met onderhoudsgeld. De gigantische terugvordering vervalt daarmee. Voor de huur van september wordt intussen hulpgeld aangevraagd. Amilia kan onmogelijk –het is al november– twee keer huishuur ophoesten, en de huisbaas aanvaardt geen afbetalingsplan. Amilia wil de schuld zo snel mogelijk wegwerken, en met een propere lei beginnen.