In plaats van op doorgedreven specialisatie ligt de klemtoon op pooling en kruisbestuiving. Ook de toegangspoort naar het lokaal bestuur verandert. Aparte loketten maken plaats voor een geïntegreerde onthaalbalie. De dienstverlening gebeurt zo laagdrempelig mogelijk, de klant staat centraal en wordt persoonlijk begeleid.
Belangrijker dan organigrammen en de organisatie van de loketfunctie is echter het mensbeeld waarmee het lokaal bestuur naar de burger kijkt. Onder de noemer ‘krachtgericht werken’ vertrekt het bestuur van Niel vanuit de krachten en talenten van mensen om te groeien en te veranderen. Dat zou het uitgangspunt van elk overheidshandelen moeten zijn: welke hefboomrol kan de overheid vervullen om mensen vanuit hun eigen sterktes nog sterker te maken?
Deze principes klinken allemaal zeer eenvoudig. Als evidenties, bijna. Toch hebben we in de afgelopen maanden moeten ervaren dat het allerminst evidenties zijn. Tijdens de coronacrisis bleken heel wat instellingen voor werkloosheidsvergoedingen of ziekte-uitkeringen amper tot niet bereikbaar. Er werden bij deze diensten kennelijk amper of geen maatregelen genomen om zich intern te reorganiseren om de nieuwe situatie de baas te kunnen. Er werden amper of geen maatregelen genomen om hun dienstverlening ook in coronaomstandigheden toch toegankelijk te houden.
Voor burgers die uit de boot dreigden te vallen, zijn – zoals wel vaker tijdens deze crisis - de lokale besturen bijgesprongen door in een voorschot op hun uitkering te voorzien. Uiteraard gaat dit ook bij lokale besturen niet ‘zomaar’. Dit zorgt ook bij medewerkers van de lokale besturen voor een (nog) hogere werkdruk. Lokale besturen hebben dit echter opgenomen. Omdat de lokale besturen er voor de burger willen zijn.
Kris Snijkers is algemeen directeur van de VVSG
Voor Lokaal 03 | 2021
