Els komt op de radar van sociaal werker Nina op het moment dat haar leven zich op een donkerzwarte bladzijde bevindt. Het einde van haar relatie maakt dat ze de woning moet verlaten. Els zit mentaal erg diep. Zo diep dat ze een overdosis slaapmedicatie neemt en in allerijl met de ambulance moet opgehaald worden. Tijdens de opname die volgt wordt een bipolaire stoornis vastgesteld. Rust, medicatie en therapie moeten de donkere wolken in het hoofd van Els helpen verdrijven.
Nina, net aan de slag in een OCMW, krijgt hulp van een collega. Samen bekijken ze wat de opties zijn en wat er eerst moet geregeld worden. Al heel snel is er een eerste lichtpunt: wanneer de opname van Els eindigt, kan ze terecht in de noodwoning van het OCMW.
Een inkomen blijkt een ander paar mouwen. Els kreeg een schorsing van haar werkloosheidsuitkering omdat ze niet verscheen op een afspraak bij de VDAB. Ze bleek haar stempelkaarten ook niet goed ingevuld te hebben en vroeg geen ziekte-uitkering aan voor de periode van de opname. Dat afspraken en papierwerk in de soep draaien wanneer iemand zo diep zit, is niet verwonderlijk, maar de gevolgen zijn groot. Els heeft al een tijd geen inkomen meer en het is maar de vraag wat er nog kan rechtgetrokken worden.
Nina vraagt alvast een leefloon aan voor Els en zet de eerste stappen om een ziekte-uitkering aan te vragen. Ze brengt de mutualiteit van Els op de hoogte. Komt de ziekte-uitkering in orde? Dan kan het OCMW het leefloon als voorschot hierop beschouwen en terugvragen aan de mutualiteit. Maar om het dossier voor de mutualiteit te vervolledigen, heeft Els een doktersattest nodig. Die afspraak mag ze niet missen. En hoewel Els het ondertussen al veel beter stelt, wil Nina geen risico nemen. Ze haalt Els op met de auto en rijdt samen met haar naar de dokter. Een tijd later komt er komt er groen licht: de ziekte-uitkering is in orde.
Een versnelde toewijzing* zorgt daarna voor nog meer goed nieuws: Els kan vanuit de noodwoning van het OCMW verhuizen naar een sociale woning. En dan, ongeveer een jaar nadat Els met spoed werd opgehaald, klopt het etiket ‘ziek’ niet meer. Hoewel nog onduidelijk is welke job haalbaar is voor Els, is het wel duidelijk dat er werk kan gemaakt worden van werk. Nina vraagt opnieuw een leefloon aan voor haar, deze keer als voorschot op een werkloosheidsuitkering. Een situatie die bij Els voor verwarring zorgt, want een zoveelste verandering op een korte tijd en vorige keer liep het mis met haar werkloosheidsuitkering, dus hopelijk komt het nu in orde.
‘Het crisisgehalte is momenteel gelukkig achter de rug, Els is goed geïnstalleerd in haar woning en de begeleiding is stukken minder intensief,’ stelt Nina, ‘maar Els zal vermoedelijk nog lang cliënt blijven, met de nodige ups en downs. In depressieve periodes is het heel moeilijk om haar te pakken te krijgen en dingen geregeld te krijgen. Maar momenteel gaat het goed en het is fijn om dat te zien.’
*Op basis van een aantal situaties kan de woonmaatschappij gecontacteerd worden met de vraag om iemand versneld een sociale woning toe te wijzen.
