Ayana is 20 en onverwacht zwanger. Ze trok recent in bij haar mama. Ayana heeft een opname in een psychiatrisch centrum achter de rug, ze had donkere gedachtes. Als mama hoort dat haar dochter zwanger is, lopen de spanningen zo hoog op dat Ayana vertrekt. In de maanden die volgen verblijft ze op verschillende adressen.
Sociaal werker Fanny onderzocht de aanvraag leefloon voor Ayana op het ogenblik dat ze bij haar mama kwam wonen. Mama is al langer in begeleiding bij het OCMW en krijgt zelf ook een leefloon. Ook nadat Ayana vertrekt bij haar mama en niet meer op het grondgebied van de gemeente verblijft, probeert Fanny contact te houden, maar dat is niet makkelijk. Af en toe waait Ayana binnen op de sociale dienst van het OCMW. Veel vaker komt ze niet opdagen op afspraken en krijgt Fanny haar niet te pakken.
Maar dan is er fantastisch nieuws: vanaf oktober, ongeveer 2 maanden voor de uitgerekende bevallingsdatum, kan Ayana terecht in een sociale woning! Het goede nieuws is een motivatieboost van jewelste en zorgt voor een vlotter contact tussen Fanny en Ayana. Fanny en een collega steken samen met Ayana de handen uit de mouwen: met de dienstwagen van het OCMW rijden ze samen naar de kringloopwinkel en de Ikea. Op enkele weken tijd is Ayana geïnstalleerd in haar woonst.
Eind november krijgt Fanny via WhatsApp een foto; baby Jaro is geboren! “Neem je tijd om te wennen”, stelt Fanny voor. Maar met de komst van de baby komt er heel wat extra hulpverlening over de vloer: kraamzorg, Kind & Gezin, crisisteam,… Een netwerk van hulpverleners met tips en regels voor een alleenstaande mama die zelf nauwelijks een netwerk heeft en erg onrustig is. Op een bepaald moment wordt Ayana boos en roept ze dat ze niet meer wil samenwerken. Opnieuw is Fanny de enige constante en zoekt ze naar hoe de rust kan terugkeren en er nieuwe bruggen kunnen gebouwd worden.
Ondertussen doet de immer onrustige Ayana bergen online aankopen. Op het moment van zo’n aankoop voelt ze zich telkens eventjes gelukkig. Nadien zorgen de onbetaalde facturen voor nog meer onrust. Drie maanden na de komst van de baby wil Ayana gaan werken - en wel nu meteen – omdat ze geld tekort heeft en haar kind veel meer wil kunnen geven. Fanny krijgt meer en meer paniekerige berichtjes en foto’s van facturen. Als ze Ayana budgetbeheer voorstelt, staat deze daar voorzichtig voor open. Er wordt ook een psychologe ingeschakeld.
Verder gaan Fanny en Ayana op zoek naar kinderopvang. Ze vinden twee dagen per week een plekje voor Yaro. Fanny regelt het sociaal tarief. Opvang voor slechts twee dagen per week maakt de toekomstpuzzel op korte termijn niet makkelijker. Een puzzel waar Ayana sowieso al erg over twijfelt: ineens werken en wat voor werk dan? Of toch eerst haar diploma secundair onderwijs halen? Het frustreert Ayana dat de toekomst die ze voor zich ziet er nog niet is.
“Ik vertel Ayana vaak hoe goed ze het doet en dat meen ik echt,” zegt Fanny. “Ze is een heel zorgzame mama voor Yaro en heeft een enorme vechtlust. Ze zal nog vaak moeten slikken dat niet alles ineens lukt, maar ze zal haar weg wel vinden.”
