Nood breekt wet. Wanneer de zorgen zich opstapelen maar reglementaire bepalingen moeilijkheden opwerpen, is er creatieve menselijkheid nodig om iemand te helpen. En dat is wat maatschappelijk assistent Evelyne deed toen een 19-jarig meisje kwam aankloppen.
Evelyne (31) werkt al acht jaar als maatschappelijk assistent bij het OCMW. Een uitdagende maar fijne job, die haar ook wel eens voor de nodige moeilijke vraagstukken stelt. “Klopt”, begint ze haar verhaal. “Begin januari liep er een meisje langs op onze dienst met een specifieke hulpvraag. Ze is 19 jaar en is van plan om via een zevende jaar haar middelbaar onderwijs af te maken. Wat dat betreft doet ze het heel goed eigenlijk. Maar haar thuissituatie is schrijnend. Hoewel haar ouders vermogend genoeg zijn en ook beiden werk hebben, moet ik eerlijk toegeven dat de leefomstandigheden verre van ideaal zijn. Geen warm water, geen werkend toilet, en behoorlijk veel rommel waartussen het gezin leeft. Een onderkomen huis eigenlijk, waar het voor mijn cliënte onmogelijk is om te blijven en zich verder te ontwikkelen. De ouders zijn om die reden trouwens al bekend bij de dienst woonbegeleiding van het CAW. De vraag van hun dochter is dus om een leefloon te kunnen krijgen en op zoek te gaan naar andere woonmogelijkheden om zo op haar eigen benen te staan.”
Onlogische situatie
De hulpvraag was erg logisch, maar leverde wel een onlogische situatie op. “Het was na mijn huisbezoek meteen duidelijk dat het meisje een terechte vraag stelde en dringend geholpen moest worden”, gaat Evelyne verder. “Kwestie is dat we hier met een vrij apart verhaal te maken hebben. Gewoonlijk kunnen of willen ouders in dergelijke omstandigheden niet meer voor hun kind(eren) zorgen, waarna we dan op de regels terugvallen voor het uitkeren van een leefloon. Dat is hier niet het geval. Ze kunnen het wel degelijk omdat er geen geldgebrek is en het is niet op hun vraag dat hun dochter wou vertrekken. Eigenlijk valt het meisje buiten de toepassing van leeflonen.”
“Uiteindelijk zijn we bij tussenuitkomst beland. Terwijl de zoektocht naar een eigen woonplaats nog verder loopt via het JAC, verblijft het meisje nog altijd thuis. De ouders hebben onderhoudsplicht en betalen feitelijk het leefloon van hun kind. Door het vrij hoge inkomen van de ouders vallen ze in de hoogste categorie en ligt het bedrag van hun bijdrage ook in de hoogste categorie. Daar schrokken zowel zij als ik even van, maar ze dragen dus wel degelijk bij. Wij helpen het meisje via budgetbeheer om met haar centen om te gaan. Je kan je voorstellen dat er een vrij gespannen verstandhouding heerst binnen het gezin. Met haar mama heeft het meisje nog een vrij goede band maar met haar papa loopt het moeilijk. Zo zeggen ze bijvoorbeeld dat het meisje niet meer moet rekenen op extraatjes of cadeautjes, omdat ze er volgens hen ‘zelf voor gekozen heeft om alleen te willen wonen.’ Complexe situatie natuurlijk, maar samen met JAC en het CAW wordt er ingezet op een leefbare verstandhouding.”
Vakantiewerk
Ondanks de moeilijke thuissituatie trekt de jongedame goed haar plan. “Af en toe vind ik dat ze haar lot iets te gelaten aanvaardt, maar ondanks alles staat ze positief in het leven”, sluit Evelyne Dom af. “Ze is gelaten waarschijnlijk, omdat ze soms zelf niet lijkt te beseffen hoe afwijkend haar verhaal is. Als je daar jarenlang in opgroeit, zie je het soms zelf niet meer. Maar door de contacten met haar vriend en haar vriendenkliek begrijpt ze stilaan ook wel dat haar achtergrond uitzonderlijk is. Ze is heel dankbaar naar hen en ook naar ons toe. Ze is trouwens op zoek naar een studentenjob. Het moet een job zijn die combineerbaar is met haar studies, maar dat mag geen probleem zijn. Ik hoop echt dat we haar snel op het juiste spoor krijgen met een eigen plekje om te wonen en de juiste omstandigheden om haar schoolcarrière af te ronden.”
