Joris Nachtergaele, burgemeester in Maarkedal, kreeg het estafettestokje van raadslid Freya Saeys uit Lebbeke, om een vragenlijstje à la Proust te beantwoorden. Aan het eind geeft hij het door aan een andere lokale politica/ politicus, van een andere partij en ver van Maarkedal.
Wat betekent je politieke functie voor jou? Politiek is voor mij een engagement. Ik kan onmogelijk verontwaardigd zijn over iets zonder er iets aan te willen veranderen.
Wat was je eerste politieke daad (in de ruimste betekenis)? Ik was veertien, toen mijn buurjongen en ik in een privébos enorme kooien met netten vonden waarin honderden dieren vastzaten, waarschijnlijk voor de jacht. We hebben die netten toen allemaal opengesneden. In onze overtuiging een heldhaftige sabotageactie. Een half uur later stond de politie voor de deur.
Kom je uit een politiek nest? Nee. Alleen mijn grootvader was politiek actief. Hij was het enige raadslid van de toenmalige Volksunie in de gemeente. Door het werk van mijn ouders ben ik grotendeels bij mijn grootouders grootgebracht. Van hem heb ik de microbe meegekregen.
Wat zie je als je grootste prestatie? Dat we in onze kleine plattelandsgemeente bewijzen dat er wel degelijk goed en efficiënt bestuurd kan worden. We zijn financieel kerngezond, hebben gigantisch geïnvesteerd en staan met onze dienstverlening heel dicht bij onze burgers.
Neem je dit ambt mee naar huis? Uiteraard. Elk probleem dat niet opgelost raakt, belandt bij de burgemeester. En niet alleen tijdens de werkuren. Je werk wordt ook constant becommentarieerd op sociale media.
Heb je vrienden in de politiek? Ja. Ben Weyts was twintig jaar geleden getuige op mijn huwelijk. Met Matthias Diependaele ben ik al sinds mijn kindertijd bevriend. En ik zit in een hechte vriendschapsgroep met collega’s burgemeesters en parlementsleden. We spreken regelmatig af en gaan jaarlijks op weekend.
Met wie overleg je het eerst als je een belangrijke politieke beslissing moet nemen? Dat zijn in eerste plaats diezelfde mensen, maar in mijn persoonlijke raad van bestuur zitten ook wat vrienden die verder van de politiek staan. En ik durf virtueel raad te vragen aan mijn vader die twee jaar geleden is overleden.
Wat vind je zelf je meest uitgesproken positieve eigenschap? Ik denk dat ik mensen warm kan maken om net dat tikkeltje verder te gaan, hoog te mikken en plezier te beleven aan het bereiken van dat doel.
Welke eigenschap bij jezelf betreur je het meest? Ik heb nogal snel een oordeel klaar, over een situatie of over iemand. Ik probeer nu dus eerst na te denken en mijn oordeel wat te milderen.
Welke eigenschap waardeer je het meest bij een oppositielid? Het vermogen onderscheid te maken tussen politiek en persoonlijke relaties. Maar ook zeker dossierkennis. Iemand die zich vastbijt in een dossier en gefundeerde kritiek brengt, daar heb ik respect voor.
Met welke historische figuur identificeer je je het meest? Ik geloof dat eerlijk politiek engagement steeds moet vertrekken vanuit de betrachting een onrechtvaardigheid recht te zetten. Zo’n engagement start vaak star ideologisch. Figuren die er na verloop van tijd in slagen zichzelf en hun strijd te relativeren en beseffen dat grijs soms beter is dan zwart of wit, die vind ik fascinerend. Nelson Mandela was zo iemand, of Gerry Adams.
Wie zijn je huidige helden? Ik had er drie. Etienne Vermeersch vind ik een absolute eindbaas. Een onafhankelijk denker en dwarsligger. Leonard Cohen is de tweede. Een concert van hem was een bijna religieuze ervaring. De derde leeft nog: Snoop Dogg, voor mij de grootste hiphopper.
Waar zou je nu het liefste zijn? In een fantastisch restaurant op een verrassende plek ergens in Azië waar ik nog nooit ben geweest met leuke mensen die ik voor de eerste keer ontmoet op een avond waarvan de uitkomst niet vastligt.
Welk woord of welke zin gebruik je te vaak? ‘We zullen zien.’ Ik kan nogal makkelijk problemen een poosje parkeren totdat de emotionele context verdwenen of gemilderd is. Maar soms is het nodig door te pakken of te spreken.
Wat koester je het meest? Mijn kinderen uiteraard. Ik heb een topdochter van negentien en een topzoon van negen. Wat is volgens jou de diepste ellende? Mentaal of fysiek aftakelen.
Wat is je favoriete bezigheid? Reizen, eten en drinken. Plekken ontdekken, mensen ontmoeten, ervaringen en inzichten opdoen. Ga je nog af en toe op café in de gemeente? Ja, al was dat vroeger meer. Ik probeer voor de gezondheid het ‘tempodrinken’ te vermijden. Als burgemeester op café is dat niet makkelijk.
Wat is je motto? Je bent niet alleen verantwoordelijk voor wat je doet, maar ook voor wat je niet doet. Aan wie geef je de estafettestok door? Aan Annick Lambrecht, voorzitster gemeenteraad Brugge. —
