Lokale voeding, gezonde voeding, duurzame voeding winnen enorm aan populariteit. Alleen leunen deze begrippen ook sterk op onze eigen boeren. Maar landbouwgrond verdwijnt in Vlaanderen en dat is een moeilijk punt voor wie aan landbouw wil doen, zeker voor landbouwers in de randstedelijke context.
Het raakvlak tussen een stedelijke omgeving en platteland is een plek waar nieuwe vraagstukken rond voedsel ontstaan. Kan lokale landbouwproductie een effectief instrument zijn voor duurzame verstedelijking ? Hoe zet men als lokaal bestuur in op landbouw voor lokale afzet ? Stimuleert men ook multifunctionele landbouw (recreatief medegebruik, zorglandbouw, verwevingslandbouw) of niet beroepsmatige productielandbouw (volkstuinen, voedselbos e.d.) ?
Lokale besturen hebben grond in eigendom én zijn op zoek naar maatschappelijk rendement. Uit een bevraging blijkt 80 % van de gemeenten landbouwgrond te bezitten in eigen gemeente maar de inzet voor lokale voedselproductie is tot op heden zeer beperkt. Bij het opstellen van een Lokaal Circulair Voedselbeleid wordt grond voor boeren meestal over het hoofd gezien. Doch maken lokale besturen best een denkoefening rond hun lokaal ruimtegebruik, want net daar start namelijk veelal de ontwikkeling van een Lokaal Circulair Voedselbeleid.
De andere thema's waar VVSG op inzet vind je via deze link
